Oh, when the lights go out....

Zondagavond toen ik terug reisde naar Maastricht, ontdekte ik onderweg dat als ik thuis zou komen er géén electriciteit zou zijn. De wijk Nazareth in Maastricht zat namelijk zonder stroom. Toen ik de bus uitstapte liep ik door een pikdonkere wijk naar mijn voordeur waar ik vervolgens twee minuten in het donker naar m'n sleutels en het sleutelgat heb staan zoeken...

Binnen aangekomen is uiteraard alles donker. Loop ik door naar de tweede verdieping waar mijn kamer is, is de trap versierd met allemaal waxinelichtjes... Hoe gezellig! Mijn huisgenootje heeft zo wat licht geschept in deze duisternis.

Na eerst nog mijn hoofd gestoten te hebben tegen een vaag object wat ik niet kon onderscheiden, realiseerde ik mij dat ik wel heel zielig was zonder stroom.
- We konden géén licht aandoen.
- Ik kon mijn telefoon niet opladen die bijna leeg was.
- Dat betekende automatisch dat ik géén wekker had de volgende morgen.
- Ik kon mijn geplande huiswerk niet afmaken op mijn laptop, omdat ik géén stroom had om hem op te laden.
- Ik kon plaatsvervangend géén tv kijken.
- Als ik wél stroom had gehad voor mijn laptop, kon ik nog niets doen, want we hadden géén stroom voor het internet.
- De koelkast koelde niet meer en buiten was het enorm warm.
- Erger nog, de vriezer was aan het ontdooien.

Wat te doen? Een boek lezen bij kaarslicht? Kletsen met mijn huisgenoten? Op stap naar de bar? Meteen maar naar bed en maar zien hoe ik morgen wakker ging worden?

Wat in het begin zo somber aanzag, bleek uiteindelijk een fantastische avond te worden! Op mijn kamer had ik nog een flesje witte wijn, dus mijn huisgenoot en ik hebben de kaarsen meegesleept naar de keuken en zijn daar gaan zitten. Natuurlijk kreeg ik eerst een scheut kaarsvet over mijn vingers, maar dat mocht de pret niet drukken. De fles wijn was nog niet gekoeld, dus creatief als we zijn hebben we die in een bak koud water in het groentebakje naast de wasbak gelegd. En wat bleek, door de omstandigheden ontstaan er dan de leukste gesprekken.

Het allermooiste vond ik nog dat ongeveer de hele buurt op straat stond! Iedereen stond buiten met een drankje erbij met elkaar te kletsen over de stroomstoring en over de alledaagse dingen van het leven. Normaal gesproken zie je hier geen kip op straat en heb ik het idee dat niemand ooit met elkaar spreekt of überhaupt gedag tegen elkaar zegt... Fantastisch dus!

Wat mij betreft mag die energiecentrale wel vaker die knop even omzetten! Even verplicht weg van al die elektrische apparaten en weer ouderwets gezellig met elkaar bordspelletjes doen en kletsen aan de keukentafel!

-Jolanda.